Reyneiro Belardo

Kapatiran

"Samahan ng mga may pinagsamahan... kapatiran!"

"Killing spree!"

... "aww!" Nasabi na lang ni Roy matapos mapatay ang hero.

" Hahaha… Bonus!!! Weak…" malakas na sigay ng isang kalaro.

"Yabang!!! hindi pa tapos… mamaya ka sa akin!" naaasar na sagot ni Roy.

"Easy lang mga tol… laro lang yan." Sabat ng isa pang kalaro.

Matapos magsalita may namuong katahimikan sa loob ng computer shop hanggang sa matapos ang game.

"Hahaha bonus ka talaga Roy… isa pa ano!?" nang-aasar na hikayat ng mga kalaro. "Ok lang panalo naman kami… ahm… ayaw ko na tol may klase pa kasi ako." Sabay tingin sa hawak na cell phone.

"Huwag kana pumasok Roy kami nga hindi na papasok."

"Sorry talaga mga tol…" at nagmamadaling lumabas.

"Late na ako." Naisaloob ni Roy.

Pagdating sa tapat ng room sumilip at kaagad pumasok sa may likuran ng mapansin na hindi nakatingin ang Guro.

"Hay naman my Quiz nga pala." Sabay palo sa noo. Matapos ang madugong quiz nanlalambot na napatingin sa labas ng bintana si Roy. Nang mapansin ang naggagandahang mga ulap naalala niya ang kanyang magandang at napakabuting ina si Sarah Borja nasiyang nagpalaki sa kanya. Naalala din niya bigla ang matapang niyang ama na si Roland Borja na nagpupunyagi at nagpapakahirap para sa kanilang pamilya at para na din sa kanyang kinabukasan. Nanlumo bigla siya ng mabatid na wala pa siyang naipapasang quiz sa halos lahat ng subject niya. Napailing na lang siya ng mapansin ang pagtayo ng Prof. niya. Tsk tsk tsk… dismissed na pala ang klase. Natapos ang isang linggo sa kanyang buhay na parang sa pakiramdam niya wala siyang nagawang tama. Sa boarding house niya napasalpak na lang ang kanyang katawan sa kama matapos makapasok sa kwarto niya. Pinili na lang niya ang magsolo sa silid dahil sa pagkakakilala niya sa sarili na walang magkakagusto na makasama siya.

Solong anak siya. Lumaki siyang palaaway at siga sa kanilang lugar. Wala siyang naging kaibigan dahil na rin sa kanyang ugali. Madalas ay umuuwi siyang may mga pasa galing sa away. Noon nga ay nakipag-away siya sa kanyang kaklase na naging dahilan ng pagkakaroon niya ng peklat sa kanyang kanang noo. Lalo pa itong nagpakita ng kanyang pagiging basagulero. Gwapo sana siya, nga lamang hindi siya marunong ngumiti.

Dahil tanging ang mabait na ina lamang niya ang kanyang kasama sa paglaki, siniusunod nito ang lahat ng kanyang layaw, kahit minsan ay nagdudulot pa siya ng sakit ng ulo sa kanyang pamilya. Bihirang umuwi ang kanyang ama na nasa ibang bansa. Naghahanap-buhay kasi ito doon upang mabigyan ang kanyang pamilya ng magandang buhay at para na rin masuportahan si Roy sa kanyang pag-aaral. Guston ni Roy maging isang Enhinyero kaya naman kumuha ito ng kursong Mechanical Engineering.

Isang araw , habang naglalaro ng Dota sa isang computer shop na malapit sa eskwelahang pinapasukan niya, nakilala niya ang kanyang unang kaibigan. Si Norm, isang kilalang kilabot sa kanilang paaralan. Kilala itong pabalik-balik sa Dean's office dahil sa mga offenses na ginagawa. Narinig pa niya na gumagamit ito ng ipinagbabawal na gamot. Halata naman ito dahil sa payat nitong pangangatawan at sa madungis nitong kaanyuan. Isa rin itong Engineering student kaya naman palagi na silang nagkakasama. Sa kabila ng masasama nitong katangian, nanatili pa rin ang pakikisama ni Roy sa kanya, at itinuring niya itong parang isang kapatid. Pinagkatiwalaan niya si Norm sa halos lahat ng bagay hanggang umabot sa punto na hindi na siya makatanggi sa mga kagustuhan ng kanyang kaibigan.

Dahil sa kaibigan, may mga gabi na umuuwi siyang sumisiring sa kalasingan. Nagagalit na nga tuloy sa kanya ang mga kasama sa boarding house dahil napupuyat sila sa pag-iingay at pagwawala niya.

Isang gabi, niyaya siya ni Norm na lumabas para pumunta sa kaarawan ng isa nitong kabarkada. Nagkainuman at nagkasayahan sila. Sa kalaliman ng gabi, nagkaroon ng hindi inaasahang pangyayari.

"Pare takbo!!!!" ang malakas na sigaw ng isang kainuman na nakakita sa pagdating ng mga kaaway nila.

Hindi niya akalain na may kagalit pala ang kanyang kaibigan at sa gabing iyon ay tatambangan sila. Hindi na siya masyadong nakalayo dahil sa labis na kalasingan. Nadamay siya sa mga pangyayari at nagtamo ng saksak sa kanyang kaliwang dibdib na halos ikamatay niya. Nagtakbuhan na ang iba sa kanyang mga kasama at naiwan siyang sugatan.

Bago siya tuluyang mawalan ng malay, may narinig siyang isang boses ng babae na isinisigaw ang salitang "tulong…"

Nagising na lamang siya sa isang hospital at naaninag ang imahe ng isang babae.

"May malay na po siya.." ang sabi ng babae sa doctor na nasa 'di kalayuan.

Doon na lamang napag-alaman ni Roy na isinugod siya sa hospital ng isang babae na nagngangalang Lhena.

"hi..are you already fine? Ako nga pala si Lhena." Malambing na tanong nito sa kakagising pa lamang na si Roy.

"aaahh…ayos lang ako.." ang naguguluhang sagot ni Roy.

"Pasalamat ka, napaagap ng dating yang si Lhena, kung hindi, pinaglalamayan ka na ngayon." Ang pabirong sabi ng doctor.

"aahhm…sa-..salamat Lhena,."ang nahihiyang sabi ni Roy kay Lhena. Bakas sa mukha ni Roy ang pagkakaroon niya ng interest at fascination sa babaeng nagligtas sa kanyang buhay.

"Hala sige, magpahinga ka na muna Hijo.Huwag ka ng mag-alala, natawagan na namin ang mga magulang mo. "at lumabas na ang doctor sa kaniyang silid.

Naiwan ang dalawa at doon na nga isinalaysay ni Lhena kay Roy ang nangyari at kung papaano siya nito natagpuan.

Dumating ang isang araw na dinalaw siya sa Hospital ng isang di kilalang lalaki.

"Ikaw ba si Roy?" ang tanong ng lalaki na may malagong na tinig.

"Oo, bakit? Sino ka ba? Ang nagtatakang tugon ng nakahigang si Roy.

"Cleon ang pangalan ko.Makinig ka sa aking mabuti."

"Ano bang kailangan sa akin?"ang sabi ni Roy.

"Wala na si Norm, napatay siya nung gabing iyon." Ang pasimula ng lalaki.

Hindi siya kaagad nakapagsalita. Napuno ng galit ang kanyang dibdib.

"May paraan pa para gumanti…"ang dagdag ni Cleon.

"kahit ano pa ang paraan na y'on, sasama ako sa plano ninyo." Ang galit niyang wika.

Matapos marinig ni Cleon ang pagsang-ayon ni Roy, sinabi niya na kailangan niyang sumali sa kanilang Fraternity at maging bahagi ng kanilang kapatiran. Tumango na lamang si Roy at nagpaalam na si Cleon sa kanya.

Pagkatapos ng ilang linggong paglalagi sa hospital, tuluyan na siyang gumaling. Bagama't isang beses pa lamang itong dinanadalaw ni Lhena, naging masaya naman siya sapagkat binabantayan siya ng kanyang ina. Wala siyang narinig na sermon mula sa kanyang ina, bagkus puro pag-aalala at takot na mawala siya ang kanyang naramdaman mula sa ina. Nalaman niya sa ina na hindi makakarating sa kanyang ama ang lahat ng nangyari.

Pagkabalik niya sa eskwela, nakita niyang muli si Lhena. Napag-alaman niya na isa itong Nursing student . Niligawan niya si Lhena, at napansin niya sa kanyang sarili ang malaking pagbabago buhat ng pumasok sa kanyang buhay ang unang babaeng kanyang minahal, si Lhena..

Kasabay ng Acceptance niya sa Fraternity na dating kinabibilangan ni Norm, sinagot siya ni Lhena na labis niyang ikinasaya.

Dumating ang araw na pinakahihintay nila, ang makaganti sa Frat na pumatay sa tinuring niyang parang tunay na kapatid. Huli na nang malaman ni Lhena na kasali sa Frat si Roy. Pinuntahan ni Lhena ang lugar na paggaganapan ng away ng dalawang grupo dahil sa sobrang pag-aalala kay Roy. Sa hindi inaasahang pangyayari, nadamay sa gulo si Lhena at lubhang nasugatan. Dahil sa pagdating ng mag pulis, nahinto ang gulo sa pagitan ng dalawang grupo. Dinala kaagad ni Roy si Lhena sa pinakamalapit na Hospital.

Habang nag-aagaw-buhay si Lhena, pinagsisihan ng lubos ni Roy sa harap ng altar nag mga nagawang kamalianat nangakong magbabago bigyan lamang si Lhena ng isa pang pagkakataong mabuhay.

Habang natutulog si Roy sa tabi ni Lhena, may narinig siyang isang boses na parang narinig na niya noon pa. Pagkamulat ng kanyang mga mata, nasilayan niya si Lhena, mayroon ng malay at nakangiti sa kanya.

Labis na ipinagpasalamat ni Roy ang pagbibigay ng isa pang pagkakataon na mabuhay ang kanyang unang pag-ibig.

Simula noon, nagbago na ang lahat kay Roy.

"Hindi pa huli ang pagsisisi

para sa mga taong bukas ang

puso para magbago…."

WAKAS