Wanted: Bed Spacer
“Ate Char eto na po,” sabay abot ni Isabel ng 650.00 na upa sa kanyang landlady para sa buwan ng January.
“Mabuti naman Isabel at nakapagbayad ka na ngayon. Aba’y patapos na uli ang buwan ng February ngayong linggong to kaya kailangan moh na uling magbayad. Tsk, tsk, ako’y napapagalitan na ng may-ari. Alam mo naman ang sistema di ba?” mahabang sabi nito.
“Opo,” ang tangi n’yang nasagot. Ni hindi pa nga nag-iinit sa bulsa ko yang pera tapos me kasunod na agad!
“Alasais pa lang!” tingin niya sa relo sabay takbo papuntang terrace, ang paborito niyang tambayan sa Angels.
Apat taon na si Isabel sa College, sa kursong Civil Engineering. Wala kasi silang maayos na bahay at matagal na niyang pangarap maging isang engineer kaya ‘yon ang kinuha n’ya. Nang makapasa siya sa entrance exam, nagdesisyon siyang doon na lang mag-aral. Sinabi niya ito sa kanyang nanay na si Nay Solis. Tandang-tanda pa niya ang kanilang pagtatalo noon.
“Bakit ba kailangang doon pa ha Isabel? Mayroon namang mas malapit na school! Baka naman may boyfriend ka na at doon mag-aaral kaya doon din ang gusto mo? Ang hirap-hirap magboard! Magbibisyo ka lang, magbubulakbol. Baka pag-uwi mo pa dito eh buntis ka! Malilintikan ka talaga sa kin! Tsaka lalaki lang lalo ang gastos natin. Panu ang lingguhan mong baon? Arawan lang naman ang kita ko, tapos rerenta pa sa bahay. Wala tayong pera!”
“Wala akong boyfriend. Tsaka scholar naman ako pagpasok dun ah! Hidi ko na lang ibabagsak yung mga subjects ko para hindi matanggal yung scholarship ko. Ang mahal-mahal pati dyan sa malapit. Lalong hindi kaya. Sige na, payagan nyo na ako!” pilit niya.
Naghanap pa si Isabel ng pedeng pag-applayan ng scholarship para may pambaon siya at nang payagan na din ng kanyang ina. Mabuti na lang at nabigyan siya ng barangay. Dahil doon, pinayagan na siya ni nay Solis na pumasok sa Southern Luzon State University sa Lucban. Masyado siyang nagging excited kahit na kinakabahan habang papalapit ang pasukan. Nagsimula siyang maghanap ng boarding house.
…BED SPACER (male). No deal
…Apartment for rent: No visitor Allowed. Ang higpit ah!
…Wanted: Bed Spacer (male and female). Try!
Ang Angels boarding house ang napili n’ya sapagkat wala masyadong boarding house na katabi. Malaki din ang kwarto at kama, ayos lang din ang renta. Medyo malayo nga lang sa school.
Nakaroon ng maraming paghahanda ang kanyang nanay para sa kanyang pagpasok kaya nang makitang mas naging abala ito, natakot siya. Tama kaya tong desisyon ko? Pero nadito na, wala ng urungan.
Noong mga unang araw, hirap na hirap si Isabel. Nakakatawang isipin na halos umayaw na siya at tumigil na lang. Madalas siyang umiyak. Hindi pala madali. Mahirap pa ang kanyang course, lalo na ang buhay boarder. Napakabilis ng oras. Lahat ng dapat n’yang gawin, nakaplano, bawal sumablay. Pati oras ng pagkain, dapat pang iayos. Dapat ganito, dapat ganyan…
“Tit tit tit tit, tit tit tit tit, tit tit tit tit.”
Napabalikwas ng bangon si Isabel. Alas singko na. Oras na ng pagbangon, maaga pa ang pasok. Alas syete y medya pa ang pasok ni Isabel kung tutuusin ngunit kailangang bumangon ng maaga para may maliguan. Sa Angels’ girls unit kasi, alas singko pa lang ng hapon, may mga basket na agad ng sabon ang cr, ibig sabihi’y nakareserve na ang banyo kinabukasan. At dahil halos pagabi na ang labas niya sa hapon, hindi na siya umaasang may maliliguan pa kung magpapatanghali ng gising, pwera na lang kung ang mga room mate nya ay nakapagreserve din.
Malas naman ngayon, kelangang magmadali. Sabay talon sa kama at naghanda sa paliligo.
“Huu! Lamig!” “toktok!”
“Bakit?”
“Sino yan?”
“Isabel,” ang bilis naman!
“Matatapos ka na?”
Patay! “Huh? Ahm oo, saglit lang!” pambihira, ang-aga ko na ah! Sabay buhos ng tubig at diretso na agad sa paliligo. Naeebs pa naman ako!
“Tapos na ‘ko! Salamat!” Haay, dinaig ko pa si Speedy Gonzales dun ah!
5:25 am. “Si Tin kaya? 7:30 din yun ah,” bulong n’ya. Napatingin siya sa mga room mates n’ya. Si Shaine, second year, BSBA. Sa lahat ng kanyang room mate, ito ang may pagkamisteryosa, prangkista din ito, emo ika nga. Ok naman, hindi s’ya masyadong nakikipag-usap pero mabait, marunong maksama. Sarap ng tulog! “Uuuuhhh,” napalingon siya kay Anne. Matanda ito sa kanya ng isang taon, dapat graduating na, kaso may pagkatamad pumasok. Noong unang beses niyang nakita ito, natakot siya, nakakaintimidate kasi. May pagkaliberated, mayaman pa. naalala pa niya nung tinanong n’ya ito, “Bakit hindi ka na lang mag-apartment? Kaya mo naman ang magrent di ba?”
“Eh di solo na naman ako? Malungkot, ayoko nun!” sabay tawa.
Natuwa siya dahil hindi naman pala mahirap pakisamahan si Anne. Naisip pa niya na wala talagang perpekto. Nananaginip na naman ‘to.
Sa taas ni Anne, si Junne, ang pinakamatanda sa kanilang lahat. Beterance sabi ng ibang boarder. Siya ang kauna-unahang bumati at kumausap sa kanya noon. Nagkaroon siya ng instant ate sa kanya. Pala kwento, sa dami ba naman ng naging experience n’ya.
Buti pa sila, puro tulog lang. 5:30. Kakain pa ako.
“Ate Char magkano po ‘to?”
“8 ‘yan, buo kasing embutido eh.”
“Sige, tsaka kanin, penge naring ininit ha! Thanks!”
“Hindi ako nakapag-init, wala na akong gatong eh.”
“Huh?” problema to! Hindi kasi s’ya nag-aagahan kapag walang mainit na iniinom.
“Oh sige, magkano po ba lahat?”
“13 lang.”
“Eto po,” sa taas na lang ako kakain.
Si ate Charito, bukod sa pagiging landlady ay may pagkabusiness minded din. Nagtitinda ito ng ulam at kanin t’wing maga, tanghali at gabi, may merienda pa. Bukod sa mga boardmates, kailangan ding pakisamahan ang buong pamilya ni ate Char, s’ya, ang kanyang asawa, at ang tatlo nilang anak. Mabait naman ang mga ito, kapag nagpapaturo ng assignment! Si ate Char, ok lang din, kapag nilalambing at kapag sa kanya bumibili ng pagkain! At wag na wag gagawa ng kalokohan, tulad ng pag-iingay, lalo na ‘pag gabi dahil magugulat na lang ang sinuman pagkagising na pinag-uusapan na ng buong Angels. May libre pang “murang almusal”. Sa kaso ni Isabel, sanayan lang. Pero nung mga unang buwan, madalas s’yang makalibre ng “murang almusal” dahil napapabilang s’ya sa mga nagkakasiyahan. May pagkakataong napaiyak s’ya dahil doon.
“Tok, tok, tok!”
“Bukas ‘yan!”
“Sabel peram naman ng plantsa?” si V, boarder sa kabilang kwarto.
“Sige, andyan lang sa likod ng pinto. Pasoli na lang ha.”
“Sige salamat.”
Alasais na ah! Wala pa din si Tin.
“Good morning!” sigaw ng dumating.
“Tin!” nagulat niyang sigaw, sabay takip ng bibig. “Wag kang sumigaw! Kaw talaga,” mahina niyang sabi.
“Kumusta?”
“Ayos lang. Maghuhugas lang ako Tin ha.”
Si Tin, yun ang pinakamatalinong boardmate n’ya. Nung una, may pag-aalinlangan si Sabel dito. Masyado kasing madaldal at maingay. Pero nang malaman niya ang mga credentials nito, napanganga s’ya, consistent DL, candidate for cum laude, at laging nanalo sa qiuz bee! Magaling talaga!
“May mga next pa ba sa cr Kaye? Naeebs na kasi ako eh. Heheh.”
“Oo. Wala pa nga akong maliguan eh,” sagot nito habang naghuhugas ng pinggan.
“Bakit ang baho Sabel?” tanong ni Tin. Sumunod pala ito pababa hawak ang face towel.
“Me suka ng pusa! Kahapon pa nga yan eh. Ewan nga, hindi man lang malinis. Pati cr! Ang dami pa ding sachets,” himutok n’ya habang sinimulan na ang paghuhugas.
“Haaay…lagi naman eh. Tapos pinalala pa ng mga sachets na yun. Nagmumukha na ngang shampoo store ‘yang cr natin eh. Lahat ng brands, meron na! Dinaig pa yung tindahan sa tapat!” malakas nitong sabi habang naghihilamos. Nagparinig na naman. Napangiti siya. May karapataan naman itong magparinig, sila. Naglilinis kasi sila ng banyo kapag talagang kailangan na. kaya hindi nila ito masisisi kung sakali.
Pero madalas nang nagtataka si Isabel kung bakit hindi pa din “nalulugi” ang shampoo store nila. Mga wala ba talaga silang paki? Kahit kasi anoung gawing pagpaparinig, hindi pa din nawawala, nahihiya.
“Haaaay…”
“Ano nga palang oras ang labas mo mamaya, Sabel?”
“A-? ‘ang’ang ‘iks ‘o ng’yn? ‘ket?”
“Heheh…Birthday ko kaya! Isabel ha! Inuman mamaya. Oh wag kang mag-inarte dyan ha!” sabay buhos sa mukha.
Nagmumog muna siya. “Heheh, syempre hindi ko nakalimutan yun! Kaw talaga. Ahm, sige pero hanggang dalawang tagay lang ako ha.”
“Hmp! Lagi naman eh! Pero sige payag na! Heheh!”
Kung minsan, naisip ni Isabel kung bakit hindi n’ya matanggihan ang kanyang mga room mates. Pero lagi ring sumasagi sa isip n’ya na iba-iba man sila ng ugali at personalidad, nagtutulungan at talaga namang mababait sila sa is’t isa. Kaya siguro.
“Magpapalantsa pa ako! 6:30 na!” Hindi na naman isinoli. Nasa kabila pa naman ang kabayo.
Nagmamadali na s’yang bumaba.
“Oh Alex, peram naman ng plantsa pagkatapos.”
“Ha? Me kasunod pa ako, si Mark. Sabihin mo na lang sa kanya,” sabi nito habang tuloy lang sa pagplantsa.
Huh? “Ah sige,” hindi nya napigilan ang pagsimangot. Buti na lang at busy ito sa ginagawa.
“Oi Mark panext naman sa plantsa,” nang lmabas ito sa kwarto.
“Sige!”
Sa angels, dalawang kabayo lang ang ginagamit ng halos isandaang boarders. Isa sa third floor at sa first floor ng boys unit. Kailangan pang bumaba ni Sabel mula second floor at pumnta sa boys unit para makagamit. Kaya silang bong room 3 eh sa kwarto na lang nagpaplantsa madalas.
“Tagal mo ah,” pansin ni Tin nang makaakyat s’ya at “mahiram” na ang plantsa.
“Oo nga eh. Marami pa kasi ang gumamit pa. hindi na kasi ako nakapagplantsa kagabi kasi’y nabasa ng ulan ‘tong blouse ko.”
Sa maga, ganun lagi ang routine ni Isabel. Lagi na kasing 7;30 ang pasok n’ya. Kailangang maayos ang schedule para hindi malate.
“Sabel sabay na tayo ha.”
“Ang ingay,” ungol ni Junne. Nagkatinginan sila.
“Ssshhh,” senyas ni Isabel.
“Sige. Tin kinakabahan ako. Malalaman na ang result kung papasa ako sa major. Kung kelangan kong magremoval o wala na talagang pag-asa. Nakakatense, kasi five units yun!”
“Haay, ayan ka na naman. ‘Wag mo nang kaisipin yun dahil baka kung mapa’no ka pa. Mag-iyal ka na naman tulad nung first year ka! Heheh! Joke lang! Wag mo na lang isipin munang mabuti. Papasa ka dun!”
Sana nga.
Paalis na sila ni Tin nang may magsalita.
“Nagmisa na naman ang mga prefects ng Hogwarts! Akala mo naman…” malakas na sabi ni Zel. Isa sa mga hindi makasundo ng room ni Isabel.
“Tara na Tin,” mabilis niyang sabi kay Tin, hawak na niya ito sa braso. Prangka kasi ito. Kailangang mapigilan agad.
“Ang kapal nun ha!” naiinis na wika nito habang naglalakad papuntang school.
“Hayaan na lang natin. Ganun talaga. Napuruhan mo kasi eh, hehehe.”
Tsk, tsk, away to.
Hindi iilang bese na nagkroon ng ganoong pangyayari sa Angels. Medyo hindi pa din siya sanay. Takot pa din si Isabel kung minsan. Kung tutuusin ang dami na n’yang natutunang paraan ng pakikisama, ngunit kung minsan kulang pa din. Hindi na siguro talaga maiiwasan ang ganun lalo na kung iba’t ibang ugali at personalidad ang makikilala at makakasama.
“Bye Sabel! God bless!”
“Kaw din! Thanks!” naghiwalay na sila.
Papa God…
Malaki ang pangamba ni Isabel na bumagsak. Mahirap kasi ang mag-aral sa boarding hose. Masyadong maingay. Parang laging may concert sa katabi nilang unit. Kung minsan kahit may exam, nagkakantahan pa din. Buti sana kung nakakaengganyong pakinggan, kaso’y dinaig pa ang pirated cd sa pagtalon. Isama pa ang madalas na pag-iinuman sa kwarto nila. Kahit kinabukasan ay maaga pa ang pasok, sige pa din. Kaya hindi s’ya makapagconcentrate. Madalas pang puyat sa kwentuhan ng mga room mates. ‘Wag ng idagdag ang nakakalugaw-utak n’yang subjects. Kaya talagang nag-aalala na s’ya kung pa’no niya maipapasa ang kanyang grade.
Malalagot s’ya sa kanyang nanay. May pangako siya.
“Oh Isabel! Kanina ka pa namin hinihintay,” masayang sigaw ni Anne.
“Kumusta naman Isabel? Positive ba?” nag-aalalang tanong ni Junne.
“Negative,” wika ni Shaine.
Napatingin dito ang lahat. Nagtatanong.
“Obvious naman oh. Tingnan n’yo si Isabel, namumula na ang mata.”
“Negative,” malungkot niyang saad, “Wala na akong magagawa. Ganun talaga. Happy birthday na lang Tin!” hindi na niya napigilan ang pag-iyak.
“Kaya mo yan Sabel. Eto tagay mo,” si Junne.
Isang taon na naman pala ang nakakalipas, gagraduate na ako next year! “Haaay ,” buntong hininga ni Isabel nang maalala ang isa sa pinakamahirap na gabi n’ya habang mag-isang dinala ang mabigat na problema.
Alalang-alala siya noon nang umuwi siya sa kanila. Patay ako kay Nanay.
“Panu tayo nagayon? Natanggal na yang scholarhip mo. Panu na ang pangtuition mo? Wala pa naman akong malaking kita ngayon. Tapos mag-aaral pa yang kapatid mo! Kung anu-ano siguro ang pinaggagagawa mo doon ano Isabel!?”
Hindi siya nakapagsalita. Kasalanan niya. Kulang pa ang kanyang ginawang pag-aaral.
“Tumigil ka na lang muna.”
“Pero sayang naman! Dalawang taon na lang, gagradate na ako. Aayusin ko na lang ulit para mascholar Nanay,” umiiyak niyang sabi.
Napangiti si Isabel nang maalala ang tagpong iyon sa pagitan ng kanyang ina. Ang drama!
“Hoy ‘te Sabel!” agaw ni Jane sa kanyang pansin. “Kanina ka pa bmubuntong-hininga dyan ah! May problema ka na naman ba?”
Napatingin sa nagsalita. Si Jane,freshman. BACom ang course.
“Wala to! Kaw talaga,” napangiti na naman siya. Ang bagong ate junne.
7:30 na. “Nakakain na ba kayo, Jane?”
“Hindi pa nga eh. Ang tagal mo kasing mag-emote eh. Hahaha!”
“Sa labas na lang ba tayo kakain?” tanong ni Shaine.
“Oo! Para wala nang hugasan!” sabay nilang sagot ni Jane na kinatawa ng lahat.
03 06 08 Thursday
Helloh!... 4 years na aq dito sa Angels!...yehey isang taon na lang gudbye na!...heheheh…ang dami-dami na palang nangyari sa kin dito noh?...hmmmm, ayos lang…masaya naman kahit talagang mahirap…ang dami ko pating naging frendz!...nakakatuwa!...hehehe…achievement na din to di ba?...sana makaya ko pa…isang taon pa… …nakapagbayad na nga pala aq ng renta…syempre naawward!...pinagbabayad aq uli!...hehehe…yae na!...sigeh bye na muna for now!..oi bitu na lng pala naredeem ko uli ung scholarship q noh?...haaay,
Hhmmm, Papa God guide me poh!...Salamat!...
11 na. Tulugan na uli. Pagkatapos magsulat ni Isabel sa Kanyang journal.
“Oh goodnight na! papatay na lang ng ilaw ha! Thankz!” ahhh! Maglalaba pa nga pala ako! Bukas na lang! hehehe..
No comments:
Post a Comment